खै कसरी सक्छ यार, जिन्दगीले जिन्दगीलाई छोड्न !

खै कसरी सक्छ यार, जिन्दगीले जिन्दगीलाई छोड्न !
तिमी जाँदै छौ
पैतालामा मेरो जिन्दगी कुल्चिएर
म तिनै डोबहरुमा
हराउदैछु लुक्दैछु
ती तमान यात्राहरुबाट छुट्टि लिदै
उकुसमुकुस
रङ्गिन सपनालाई अलविदा गर्दै
त्यो उदासिलो यथार्थमा फर्कि‌दैछु
जहाँ तिमी नफर्किने गरि
डोबमा मलाई छोडि जाँदैछौ
खै कसरी सक्छ यार
जिन्दगीले जिन्दगीलाई छोड्न !
                     सुदिप चौलागाईं
अब भो म सक्दिनँ
तिम्रो अन्तिम संवाद
मुटु थररररर काँप्यो
दम बढेजस्तो
आकाश झरेजस्तो
अनि शरीर ढलेजस्तो
तिम्रो खुसि भन्नू
अलवा केही थिएन्
ओठले जाउ भने
मनले आउ
मैले गरेको प्रेममा
सुनामि आयो
म एकाएक
मन-बिहिन भए
म बाँचुला जसाे तसो
आसुको हिसाब कहाँ हुन्छर
नयाँ जिवनको शुभकामना तिमिलाई !
आजभोलि बिउझनु
आदत भएको छ
तिम्रो सपनामा कतै
म पात्र हुन्छु कि
भन्दै ननिदाउनु
चाहात भएको छ
तिमिसँग यात्रि बनेर
सपनामै रातभरि परिक्रमा गर्नुछ
माग्नु छ बाँकि हिसाब किताब
प्रेमको तराजुमा भावना जोख्नुछ
बाध्यताको ढकभन्दा भावना गरुँगो भए
भावना बराबरको जिउँदै बाचेपनि
मरे सरहको अर्को ढक थप्दिनुछ !
आज फोनलाई
बाडुल्कि लाग्यो
उसले सम्झिछे क्यारे
मलाई किन पो सम्झिन्थि र
चुठि सकेको थालमा
फेरि को पो आउला भाग बस्न
म खिस्स हास्न खोजे
सुनामि आई लगिदियो मुस्कान
हावा भन्थि हर समय
म हावा बिना कोहि बाचेर देखाउन
म हावा बनी उसलाई
बचाईराख्नु पो सायद कमजोरी भएछ !
जीवन कोमामा भईरहदा
प्रेमले आईसियु रोजेको हो
भावना बिरामी परेर
बिछोडको बियोगले शरीर
आलस्य भई ढलेको हो
ओखति प्रेम थियो
धनी मन थियो
साचै भनौ गरिब साथ नपचेको हो
नपाएर गुमाउनु भन्दापनि
पाएर नै गुमाएको छु
म गन्तव्यमा पुगिसके
सुरुवाति र अन्त्य घाट न हो
अब यात्रा तिम्रो सफल रहोस् !
प्रेममा हुनसक्छौ
तर गर्न सक्दैनौ
गर्नु दबाब हो
दबाबमा स्वार्थ छ
प्रेम निस्वार्थ छ
उनी बारबार भन्थिन
मलाई मात्रै प्रेम गर्नु
अरे यार शत्रुको अगाडि
पनि सास म फेरेकै हुन्छु
प्रेम र स्वास एकै हुन्
स्वास बन्द गरे मृत्यु
अनि प्रेम एकैलाई गरे दबाब
दबाबमा स्वार्थ अनि प्रेम निस्वार्थ !
प्रेममा घात भए
मन जल्छ रे
मन जल्ने भए
खरानिको के हुन्छ
मत भन्छु प्रेममा घात भए
त्यो प्रेमनै हुदैन
प्रेम शब्द हो
जसको अर्थै नै हुदैन्
प्रेममा बिछोड भए
असहन हुन्छ रे
मिलन बिछोड हुन्छ भने
त्यो प्रेमनै हुदैन्
प्रेममा बस दुई आत्मा हुन्छ
अनि बाकि सब पर्मात्मा हुन्छ !
मैले प्रेम गर्न जानिन
तिमी खेलाडि थियौ
म त बस प्रेम सिक्दै थिए
तर तिमिबाट सायद
प्रेमले नै केही सिक्दै थियो
गर्नु अनि छोड्नु तिमिलाई
अह बिल्कुल नौलो थिएन
तर गर्न खोज्नु पनि
बिल्कुल मलाई नौलो थियो
अघाएर या नपाएर बाटो लाग्यौ
तिमिले कोनि प्रेममा के खोज्यौ
मैले तिमि बाहेक केहि खोजिन्!
तिम्रो सिउदोमा अरु कसैले
गाडि कुदाउँछ भने
म पैदल यात्रि हुँ
जाउ उहिसँग
उसँग केही छ
मसँग केही नै छैन्
मसँग बस प्रेम छ
उसँग त सबथोक छ
पैसा ख्वाएर डलर झिकाउला
मसग आयौ भने त हेर
गरिबी खाएर बाध्यता झिक्नुपर्छ
तिमी आफ्नो भविष्य सोच
मैले त आफैलाई गुमाएको छु
शुन्यले शुन्यतानै हो पाउने प्रिय !
उनलाई पाउने
भुत सवार थियो
कस्तो थिए कस्तो भई आए
हरदिन उनलाई सम्झनु
बाहेक मलाई चाडपर्व आएन
म अहिले पनि बाचेको छु
साचै भनौ बाचेजस्तो मात्रै गरेकोछु
तिमिले छोड्नु या मैले छोड्नुले
बिल्कुल पिरोलिएको हैन
म त त्यो बिश्वासलाई घृणा
गर्छु जुन तिम्रो लागि जन्मियो
अनि नहुर्किदै आत्महत्या !
प्रेम पाउने चाहातले
लाएको यो बिश्वासिलो नकाव
तिम्रो अविस्वासको तिरसगै
मैले उतारेको छु
अब तिम्रो नजरमा नत म
राम हुनुछ नत रावण नै
प्रेम गर्छु पनि भनिनौ र गर्दिन पनि
मसग त यस्तो दोधार थिएन
मैले प्रेमनै तिमिलाई माने
तर प्रेम प्रेमनै नहुने रैछ
म बहुला निस्किएँ, तिमी शातिर खेलाडी !
बोल्न खोजिनन् उनी
गल्ति एक तर कारण अनेक
बनाउदै बिस्तारै तर्किदैथिईन
मैले वास्ता गर्न छोड्नै सकिन
उनी बाहेक मैले अरुको वास्तै
नगरेर पनि हुन सक्ला
हिजो पाईलै पिच्छे साथ दिन्छु
भन्नेले आज पाईलाको डाम आफु
हिड्ने सडकमा नदेखियोस् झै
गर्दै हिडिरहदा मैले मेरो पैतालालाई
जुत्ताले ढाकेको हु !
उनी म बाहेक
सबैसग बोल्ने
म उनी बाहेक
कोहिसग बोल्नै नखोज्ने
यस्तै दोधारे प्रेम थियो
जुन थियो रपनि थिएन
कहिलेकाही त यस्तो लाख्थ्यो कि
चाहा पनि आफ्नो हैसियत
बराबरको होस् तर थिएन्
उनी मेरो बिपनाको सपना थिईन्
तर उनको म बाहेकको सपना
बडा सान्दार थियो
काँडा कहिले फुल नबन्ने रैछ !
फरक यति नै थियो
उनिलाई प्रेममा बिश्वासै
 थिएन् अनि मलाई
उनमा बाहेक अरुमा
प्रेम नै थिएन
उनको आग`मन´मा
मैले मेरो मन भेट्थे
मैले `म´ भेट्थे
उनिले प्रेमलाई हराएसगै
मैले बिश्वासलाई जिन्दगीको
त्यो यात्रामा कतै छोडिदिए
अहिले म आफैसँग डेटिङमा छु
तिमी अवसर खोज्दै नआउनु !
यति चाहे उसले कति नि चाहिन
अन्जुलिमा भावना बटुलेर
साचै भनौ प्रेम नबन्दो रैछ
मैले साथ चाहे उ तर्किन चाहिँ
उसले बिर्सि उ छाया थिई मेरो
जतिनै टाढिए पनि साथैमा
उसको खुसिमा रम्नु बाहेक अब अह बिकल्प छैन
प्रेमले प्रेमलाई बिर्सेको दिन
मैले मलाई बिर्सिए ,म शून्य
छु शुन्यता नै लक्ष्य !
मैले कहिले प्रेम प्रस्ताव राखिन
पाउने आश पनि त गरिन
जस्लाई चाहे उस्ले अर्कै चाहेपछि
मैले उनको चाहालाई शुभकामना
दिदै आफ्नो चाहाको अन्तेस्टि गरे
म साचै अचम्म को छु पाउदिन
भन्ने जान्दाजान्दै पनि आश गर्छु
आशले आशको घाँटी ननिचोरुन्जेल
सम्म म आसै आशमा आश गर्छु
प्रेम गर्थे म
सोचले सोचेको हुँ सोचलाई सोचेरै मेटाईदिउला !
तिमिले अह खोजेनौ मलाई
म बिलाउन नै लागेथे शुन्यतामा
तिम्रो खोजको पर्वाहा छैन्
म कसिङ्गरलाई महल कुन झुपडी कुन
तिम्रो लागि भन्दै लेखेका
केही प्रेमिल बातहरु अब ईरेज गर्दिन्छु
डिलिट गर्दिन्छु तिम्रो तस्बिर
जुन कुदिएको थियो मनमा
मैले आफैलाई गुमाउदैछु तिमी आफ्नो
अस्तित्व खोज्दै अब नआउनु।
एउटा हातमा valentine बोकि
अर्को हातमा संभोग उमार्दै
ती प्रेमिल हातहरु एकबार
बारम्बार बलात्कार भैरहेछन्
मलाई प्रेम यो हप्तामा किन्नु छैन्
प्रेमको भाउ तोक्न कसैले पाउदैन
जसरि डोबमा भएका ती तमाम सम्झनाहरु
बिछोडको बियोगले ढाक्नै सक्दैन्
मैले कसैलाई प्रेम गरिन
र, त प्रेमले जित्ने हिम्मत राखेन !
मेरो प्रेम
लोकसेवामा सोधिने
प्रश्न जसमा उत्तरका निम्ति
तीन अप्सनहरु छैनन् बुछिदेउ
केही यस्ता पनि प्रश्नहरु हुन्छन्
जुन प्रश्नको उत्तर फेरि प्रश्नै हुन्छ
उनी भन्दैथिई हजुरको लागि म को हु
जिन्दगीले जिन्दगीको प्रश्न सोद्दैथियो
जहाँ प्रश्न अनि उत्तर दोधार हुनै सकेन !
हातमा मृत्यु बोकि
मृत्युबाट बच्न
मृत्यु निलि यसैलाई फ्याली
जिउदै मरेको शरीरलाई
एकबार बारम्बार मारि
मरेको सास बोकि
बाचिरहेछन् ती
मरिसकेका आत्माहरु
सडकमा यत्रतत्र देख्दछु
त्यस्ताहरु जो
बाच्नलाई मरिरहेछन्
अनि मर्नलाई बाचिरहेछन् !
मेरो जिन्दगीले जितेकोछ
म जहिले जिति रहेछु
मैले हार चाख्नै परेन
मैले जीवन बुझेको छैन
र त कहिले हारेकै छैन्
जीवन शब्दै कोमामा छ
रत मर्नकालागि बाचेकाहरु
त्यो लक्ष्यमा लिप्त छन्
जुन छ रपनि छैन्
म भन्छु जीवन शून्य हो
यहाँ हारे पनि जिते पनि
पाउने शुन्यतानै हो
आउने जाने घाटकै निम्तो हो !
तिमी जिन्दगी के हो भन्छौ
मलाई भनिदेउ तिमी के हौ
तिमी तिमिनै हैनौ
जन्मनसाथ तिमिले आफ्नो
अौपचारिक
परिचय गुमाएको हौ
अनअौपचारिक परिचयको
नकाव लाएर घुमिरहेछौ
अहिले तिम्रो परिचय छ रपनि छैन
तिमी तिमी हौ तर पनि तिमी हैनौ
जिन्दगी पनि यहि हो
छ रपनि छैन्
जे छैन त्यहि हो
जे छ त्यो हैन् !
संसारलाई मंदिर मानि
खुसिलाई प्राथना ठानि
अब म त्यो भक्त निस्किन्छु
जो भगावनमा हैन रक्सिमा
आस्ता राखोस्
पापिलाई मंदिर अनि धर्म चाहिन्छ
मन जल्नेहरुलाई भट्टि भए पुग्छ
म कस्तै थिईन अहिले
कस्तो-कस्तो भएको छु
धन्यवाद तिमिलाई म `म´ भएकोछु
केही थिइन् तर
अहिले केहिनकेहि भएको छु !
प्रेममा
चाहात हुदैन
बाहाना हुदैन
जबर्जस्ती हुदैन
बाध्यता हुदैन
विवसता हुदैन
बस दुई आत्मा हुन्छ
एक उनी त एक म !
अनौपचारिक परिचय बोकेर
प्रेमलाई लिलाम गर्न नखोज
यहाँ अौपराचिक परिचय
सबैको शून्य हो
शुन्यले जति गरेनि शुन्यता पाउछ
प्रेम शब्द हो यसको अर्थ शून्य हो
शुन्यको अर्थ नखोज !

कला साहित्यले जनताको सेवा गर्नुपर्छः ज्ञवाली

धरान । अखिल नेपाल लेखक सङ्घ एक नम्बर प्रदेश समितिको आयोजनामा प्रगतिवादी कवि केशव सिलवालको एकल कविता वाचन र प्रतिनिधिमूलक कवितागोष्ठी सुनसरीस्थित विमल स्मृति पुस्तकालय, बुद्धचोक, धरान १८मा सम्पन्न भएको छ । उक्त कार्यक्रमको पहिलो सत्रमा प्रगतिवादी कवि केशव सिलवालको एकल कविता वाचन र दोस्रो सत्रमा प्रतिनिधिमूलक कवितागोष्ठी गरिएको थियोे। वरिष्ठ सौन्दर्यचिन्तक एवं जनसांस्कृतिक महासङ्घ नेपालका इन्चार्ज तथा नेकपा (माओवादी केन्द्र)का केन्द्रीय सदस्य ईश्वरचन्द्र ज्ञवालीले ब्यानर वाचन गरेर उक्त कार्यक्रमको समुद्घाटन गर्नु भएको थियो।  उहाँले साहित्य, कला र संस्कृति देश र जनताको हितमा हुनुपर्ने बताउनुभयो । ‘यसले जनताको सेवा गर्नुपर्छ। जनताका यावत जीविकाका समस्यालाई देखाउने , जनताका सत्रुहरूको भण्डाफोर गर्ने र देश र जनतालाई परिवर्तन र मुक्तिको दिशाबोध गराउने कामचाहिँ प्रगतिवादी साहित्यले गर्नुपर्छ । प्रगतिशील र प्रगतिवादी साहित्यमा भिन्नता छ’, उहाँले भन्नुभयो । उहाँले सम्पूर्ण संस्कृतिकर्मीहरू देश ,जनता र गरिब वर्गको पक्षमा उभिनु आवश्यक रहेको बताउनुभयो ।  विशिष्ट अतिथि जनसांस्कृतिक महासङ्घका केन्द्रीय अध्यक्ष भीम कुमाखीले केशव सिलवाल वर्तमान समयका अब्बल कवि रहेको चित्रण गर्दै हरेक विकृति र विसङ्गतिविरुद्ध प्रत्येक कविहरू जागृत हुनुपर्ने बताउनुभयो ।  त्रिभुवन विश्वविद्यालयमा अध्यापन पेसामा संलग्न जनसांस्कृतिक महासङ्घ नेपालका केन्द्रीय महासचिव केशव सिलवाललाई प्रगतिवादी कविता लेखन क्षेत्रका प्रतिनिधिमूलक प्रतिभाका रूपमा चित्रण गरिएको छ । सो अवसरमा सिलवालले कविता लेखनका लागि उच्च साधनाको जरुरत पर्छ।अनि मात्रै कविताले मानिसको मनमस्तिष्क छुन सक्छ भन्ने धारणा राख्दै चिबेचरा,ङा चेपाङ,कमरेड स्याउला ,तुइनमा उल्टो झुन्डिएर ,जुत्ता र क्रान्ति ,यो देश मेरो होइन रहेछ जस्ता ६ वटा कविता बाचन गर्नु भएको थियो। ललितपुर लेलेमा २०३० सालमा जन्मिएका कवि केशव सिलवालका बर्जित अवशेष,असहमतिका स्वरहरू, धारिला मानिसहरु, चिबेचराजस्ता कविता कृति प्रकाशित भइसकेका छन्। कवि सिलवाल उक्त कार्यक्रममा सम्मानित समेत हुनु भएको थियो। कार्यक्रममा नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानका प्राज्ञसभा सदस्य जनसांस्कृतिक महासङ्घ नेपाल केन्द्रीय सचिवालय सदस्य एवं जनसांस्कृतिक महासङ्घ नेपाल एक नम्बर प्रदेशका अध्यक्ष चेतनाथ धमलाले कवि सिलवालका वाचित कवितामाथि टिप्पणी गर्नुभएको थियोे । कार्यक्रममा जनसांस्कृतिक महासङ्घका केन्द्रीय सचिव तथा एक नम्बर प्रदेश इन्चार्ज अनुसा राईलगायतले बोल्नुभएको थियो । कार्यक्रमका अतिथि प्रा.डा.खेमनाथ दाहाल,अम्बिका शाक्य, सिद्धिकर्ण शर्मा, नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठान काव्य विभाग सदस्य राम खरेल ,राधिका कार्की,टीका मिलन, महेश श्रेष्ठ, दीपक पराजुली, टेकनाथ घिमिरे, राजन निरौला, चन्द्रबहादुर सुवेदी, मणि राई गोठाले, महेश श्रेष्ठ, सानू कोविद, इन्द्रसुर बेल्टारे र युवराज घले लगायतले कविता वाचन गर्नु भएको थियोे। साथै पीपी कोइरालाले लघुकथा वाचन गर्नु भएको थियोे। अतिथि गायिका अम्बिका दवाडीले गीत प्रस्तुत गर्नुभएको थियोे। कार्यक्रममा शकुल भुसाल ,तुलसी गेलाल, खड्गप्रसाद खनाल, जमुना श्रेष्ठ, पदम ढकाल, बाबुराम श्रेष्ठ, प्रकाश दिप्साली राई, पुष्प ढुङ्गाना, शोभा मिश्र खनाल, कमल आचार्य र अनूदित खनाल लगायतका कवि, लेखक र श्रोताहरूको उपस्थिति रहेको थियो । नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानका प्राज्ञसभा सदस्य ,अखिल नेपाल लेखक सङ्घका केन्द्रीय सचिव तथा अखिल नेपाल लेखक सङ्घ एक नम्बर प्रदेश समितिका अध्यक्ष प्रा.डा. खेमराज खनालको अध्यक्षतामा उक्त कार्यक्रम भएको थियो। प्राज्ञ खनालले हाम्रा यस्ता कार्यक्रमबाट प्रगतिवादी साहित्यको उन्नायन हुनका साथै स्रष्टाहरूको मनोबल बढेर जाने कुरामा जोड दिँदै धन्यवाद ज्ञापनसहित कार्यक्रमको समापन गर्नु भएको थियोे। अखिल नेपाल लेखक सङ्घका केन्द्रीय सदस्य एवम् अखिल नेपाल लेखक सङ्घका उपाध्यक्ष विमला पोखरेलले कविता वाचनसहित कार्यक्रम सञ्चालन र सचिव सुधीर केसीले कवितावाचनसहित स्वागत गर्नुभएको थियो । 

रुकुमपश्चिमको मग्गामा सहिदस्मृति मेला

रुकुमपश्चिम । रुकुम पश्चिमको बाँफिकोट गाउँपालिका वडा नम्बर ६ मग्मामा सहिद स्मृति मेला सुरु भएको छ । मेलाको उद्घाटन कर्णाली प्रदेशका पूर्व मुख्यमन्त्री राजकुमार शर्माले गर्नुभएको थियो । मग्मामा हरेक वर्ष सहिदहरूको सम्झनामा मेला लाग्दै आएको छ । सोमबारबाट सुरु भएको सहिद स्मृति मेला कात्तिक २ गतेसम्म  चल्ने सहिद स्मृति मेला समिति सदस्य देवराज खनाले जानकारी दिनुभयो । उहाँका अनुसार मेलामा खुला वडा स्तरीय महिला, पुरुष भलिबल, पुरुष डवल ब्याडमिन्टन लगायत सांस्कृतिक कार्यक्रमहरू मयूर नाच, सिगांरु नाच पनि प्रदर्शन गरिएको छ । मेलामा पुरुष भलिबल प्रतियोगिताको लागि जिल्लाको विभिन्न ठाउँबाट २६ समूहले सहभागिता जनाउँदा महिला भलिबल तर्फ १० समूहले सहभागिता जनाएको सहिद स्मृति मेला समितिका सदस्य खनालले जानकारी दिनुभयो ।  पुरुष भलिबल तर्फ  विजेता हुने समूहले नगद १ लाख ६ हजार रुपैयाँ, उपविजेता हुने समूहले नगद ७५ हजार रुपैयाँ र सान्त्वना हुने दुई समूहले समान नगद २०/२० हजार रुपैयाँ सहित कप मेडल र प्रमाणपत्र प्राप्त गर्ने छन् । त्यस्तै महिलातर्फ विजेता हुने समूहले नगद २५ हजार उपविजेता हुने समूहले नगद १५ हजार  र सान्त्वना हुने दुई समूहलाई समान ५/५ हजार रुपैयाँ सहित कप मेडल र प्रमाणपत्र प्राप्त गर्ने छन् । बाँफिकोट गाउँपालिका वडा नम्बर ६ जिपसिङमा जन्मनु भएका सहिद रवि केसी लगायत अन्य सहिदहरूको सम्झनामा विगत २५ वर्षदेखि नेकपा माओवादी केन्द्रले हरेक वर्ष मग्मामा मेला आयोजना गरिरहेको छ ।  नगेन्द्र रिजालको अध्यक्षतामा भएको उद्घाटन कार्यक्रममा कर्णाली प्रदेशका पूर्व मुख्यमन्त्री राजकुमार शर्माको प्रमुख आतिथ्यता रहेको थियो । त्यस्तै कर्णाली प्रदेश सभा सदस्य मिलन खड्काको विशेष आतिथ्यता रहेको थियो । अन्य अतिथिमा नेकपा माओवादी केन्द्रका केन्द्रीय सदस्य गोपाल शर्मा, जिल्ला संयोजक गोविन्द रोका सचिन, बाँफिकोट गाउँपालिका इन्चार्ज धर्मबहादुर केसी, पार्टीका गाउँपालिका अध्यक्ष चन्द्रबहादुर केसी लगायतको आतिथ्यता रहेको थियो ।सहिद स्मृति मेला समितिका सदस्य नवराज खनालको स्वागत मन्तव्य रहेको कार्यक्रमको सञ्चालन समितिका सदस्य किरण विश्वकर्माले गर्नुभएको थियो । 

थारू गाउँबस्तीमा सखिया नाचको रौनक

नेपालगञ्ज । बाँके र बर्दियाका थारु बाहुल्य गाउँबस्तीमा दसैँको बेला नाचिने ‘सखिया नाच’ को रमझम जारी रहेको छ । दसैं शुरु हुनुभन्दा पहिले शुरु भएर दसैं सकिएको केही दिन पछिसम्म पनि नाचिने सो नाचले अहिले दुबै जिल्लाका थारु गाउँबस्तीमा विशेष रौनक छाएको छ ।    दसैंको टीकाको दिनसम्म केटाकेटी मिली गरिने उक्त नाचमा दुष्टात्माको भवितव्यबाट बचाउन एक जना गुरुवाको व्यवस्था गरिएको हुन्छ । गाउँका बरघर र भद्र भलादमी यसका संरक्षक हुन्छन् । सखिया नाचिने थारू गाउँमा दसैं शुरु भएसँगै निकै रौनक हुने गरेको जनाउँदै बाँके बैजापुरका थारु अगुवा बिक्रम थारुले दिनभरिको काम भ्याइसकेपछि साँझपख नाचिने यो नाच दसैंको दिन दिनभरी नाच्ने गरिएको बताउनुभयो ।  अगुवा थारुका अनुसार यो नाचमा युवती नाच्ने र युवाले मादल बजाउने गर्छन् । जति धेरै मादल बजे त्यति रौकनकता आउँछ । यो नाचका लागि कम्तीमा चार पाँचजना मादल बजाउने युवा हुन्छन् । १५ देखि २० जना सखिया नाच्ने युवतीले सेतो रङ्गको फरिया र रातो रङ्गको चोलिया रातो रङको रिबन लगाउने गर्छन् । सखिया नाचमा विशेषत थारु समुदायको डेमनडौरा, घोटैली, जगनथ्वा, पसिया, कटकटुवा, जिन्गुनी, मदुवा, शिव पार्वती, पाण्डव र कृष्ण लगायत देवी देउतालाई गीतको माध्यमले प्रार्थना गरी शान्ति एवम् रक्षाको माग गर्ने चलन रहिआएको बाँके बनकटुवाका अर्का थारु अगुवा दिपेन्द्र चौधरीले बताउनुभयो ।  उहाँका अनुसार युवाले सेतो रंगको धोती र रुचिअनुसारको कमिज लगाएर मादल भिरेका हुन्छन् । सखिया नाचमा विशेषतः युवायुवती र विवाहित सबै उमेर समूहका महिला र पुरुषले नाच्ने गर्छन् । नाचका लागि महिला समूहमा चारजना र पुरुषमा दुई जनालाई जिम्मेवारी दिइन्छ । महिलामा एकजना मोहरनिया, एकजना पचगिनिया र दुईजना जेठगोहिया रहेका हुन्छन् । मोहरनियाले गीतको अग्रभागबाट सुरु गर्छ भने पचगिनियाले पश्चय भागको गीत गाउने र जेठ गोहियाले साथ दिने काम गर्दछन् । त्यस्तै, मादल बजाउने अगुुवा, पच्छुवा मदरियाले त्रासन् मार्ने काम गर्दछन् । सखिया नाचमा ५२ खोट मादलको तालसँगै तीन खण्डमा नाच्ने परम्परा छ ।  

प्रेमप्रकाशको कवितासङ्ग्रह 'रगतको तर्पण' विमोचन

काठमाडौं ।  रोल्पाली कवि प्रेमप्रकाशको कवितासङ्ग्रह 'रगतको तर्पण' विमोचन भएको छ । सोमबार कमलादीस्थित नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानको पारिजात कक्षमा प्रतिष्ठानका कुलपति भूपाल राई, संस्कृतिकर्मी भीम कुमाखी, कवि बिमला तुम्खेवा र उपप्राध्यापक केशव सिलवालले संयुक्त रुपमा कृतिको विमोचन गरेका हुन् । विमोचन समारोहको प्रमुख अतिथिको रुपमा शुभकामना मन्तव्य दिंदै नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानका कुलपति भूपाल राईले क्रान्तिको उद्गमस्थल रोल्पाबाट एकजना हस्तक्षेपकारी कविको रुपमा प्रेमप्रकाश आएको टिप्पणी गरे । कुलपति राईले भने, 'विचारको अस्थिपन्जर र कलाको मांशपेशीले कविताको सग्लो आकृति निर्माण गरेर प्रेमप्रकाशले एउटा पूर्ण कवितासङ्ग्रह ल्याएका छन् ।' जनसांस्कृतिक महासंघ, नेपालका अध्यक्ष भीम कुमाखीले प्रेमप्रकाशका कविताहरुले हरेक गलतका विरुद्ध आवाज उठाउँदै आलोचनात्मक चेतसहित समृद्ध समाज निर्माणको आव्हान गरेको टिप्पणी गरे ।  कुमाखीले भने, 'प्रगतिशील चेत राख्ने कवि प्रेमप्रकाशले परिवर्तनको पक्षमा निरन्तर वकालत गर्दै राष्ट्रलाई प्रगतिपथमा डोर्‍याएर महत्त्वपूर्ण योगदान दिइरहेका छन् ।'  कवि तथा संचारिका समूहकी अध्यक्ष बिमला तुम्खेवाले प्रेमप्रकाशका कविताहरुमा कला र विचारको अद्भुत सन्तुलन रहेको टिप्पणी गरिन् ।  तुम्खेवाले भनिन्, 'समकालीन कविहरुमा प्रेमप्रकाश आफ्नो पृथक पहिचानसहित उभिन सफल भएका छन् ।'  त्रिभुवन विश्वविद्यालयका उपप्राध्यापक तथा कवि केशव सिलवालले प्रेमप्रकाशका कविताहरुमा नेपाली समाजका अन्तर्द्वन्द र अन्तर्वस्तुहरुको मिहिन विश्लेषण रहेको टिप्पणी गरे ।    सिलवालले भने, 'परिवर्तनको पक्षमा आफ्नो सम्पूर्ण जीवन अर्पण गरेका गुमनाम भुइँमान्छेहरुको पक्षमा प्रेमप्रकाशले कविता लेखेका छन् ।'  रोल्पा-काठमाडौं कलासाहित्य समाजद्वारा आयोजित कार्यक्रममा अस्मिता केसी, एलिसा एकलास, गीलु रातोस, छम गुरुङ, नवीन शर्मा, नुशा लिङ्देन र प्रज्वल अधिकारीले प्रेमप्रकाशको 'रगतको तर्पण' कवितासङ्ग्रहबाट एकएकवटा कवितावाचन गरेका थिए ।  माटोमाथि केही अधिकार, जीवनसँग जहिल्यै पनि, भावहरुको भव्य भग्नावशेष शीर्षक तीन खण्डमा विभाजित प्रेमप्रकाशको कविताकृतिमा आगो लिन गएकाहरु, उल्टो यात्रा, रगतको तर्पण, विचार जरुरी छ, आन्दोलनमा अक्षरहरु शीर्षकका कवितासहित जम्मा बयालीस कविताहरु सङ्ग्रहित छन् ।  विमोचन कार्यक्रममा लुम्बिनी प्रदेश सांसद यमुना रोका, धर्मेन्द्र नेम्बाङ, स्वप्निल स्मृति, डा.विष्णुकुमार सिङ्जाली, नवीन रोकामगर, जीवन रोकामगर, बलबहादुर घर्तीमगर, सञ्जोग लाफामगर, मुक्तान थेबा, बाबू त्रिपाठी, असिम सागर, दीप दर्पण, कृष्णकिशु न्यौपाने, मिसन अधिकारी, उत्तम लिम्बू, मिथोच, राकेश चिन्तन, सुशीला तामाङ, प्रकाश चाम्लिङलगायत कवि, कलाकार, पत्रकार, राजनीतिकर्मी तथा संस्कृतिकर्मीहरुको उपस्थिति थियो ।  कविता, गजल र नियात्राका आधा दर्जन किताबसहित गीतिएल्बमसमेत प्रकाशित गरिसकेका प्रेमप्रकाशको 'रगतको तर्पण' कवितासङ्ग्रहलाई बिएन पुस्तक संसारले प्रकाशन गरेको हो ।

लोकप्रिय