कविता : कमरेडसँग कमरेड !

रंगको पर्व होलीमा रङ्गाई आफ्नो गाला अपरिचितलाई रंग दले मानिन्‍न निको चाला पानी छ्यापी आपसमा हानिन्छ पनि लोला हाँसी खुशी पर्व मानौं दुई दिनको यो चोला   राजेन्द्र पोखरेल सबै खेलमा नियम हुन्छन् पालना सधैं गरौं फोहर पानी नफाली अरुलाई सभ्य मानिस बनौं घर परिवार साथी भाई मिली खेलौं होली सद्भभाव बाड्दै देशैभरि मनाइन्छ आज भोलि   मादक पदार्थ सेवन गरी मान्‍नुहुन्‍न पर्व हाम्रै मौलिक पर्व हो गरौं यसमा गर्व नगरी झगडा मनाऔं पर्व राखौं यही भावना फागु पर्वको अवसरमा सबैलाई छ शुभकामना राजेन्द्र पोखरेल सिरानचोक-५ गोरखा हाल टोखा न.पा. काठमाण्डौ

हुनेले त घरमै खसी मार हाने होलान नहुनेका बच्चाले खै चिची भने होलान ! कसैकोमा खसी ,बोका ,राँगा केके ढले दुरदराज झुपडिले फुट्यो कर्म ठाने होलान ! बिष्टकोमा भाग उठाउदै हिड्ने दलित दाइले खर्चिलो पर्वमा खै कसरी घर धाने होलान ? यज्ञराज ढुगाना तराइको आधा भुभाग दशै मुखमै डुब्छ सधै डुबेका ती बस्तिहरुले क्यारि दशै माने होलान ? व्यवहार धान्नै परदेशिन बाध्य लाखौ मान्छेहरु चाडबाडमा खुसी लिइ कैले घर जाने होलान ? एकाथरी हर्ष उल्लास खुसी साथै मनाउलान अर्का थरी दशै ऋणले वर्षै भरी रुने होलान !! हुनेले त घरमै खसी मार हाने होलान नहुनेका बच्चाले खै चिची भने होलान !!😑😑 यज्ञराज ढूँगाना हाल: मलेसिया

सागर बोहरा नखोज्नु है मलाई बसन्त ऋतुको हरियालीमा म त उजाड मरुभुमिमा हर्राई सकेछु नसम्झिनु है मलाई कुनै खुशियालीमा म त दुःख र आँशुको सागरमा पो डुबिसकेछु । नखोज्नु है मलाई पूर्णिमाको जुनेली रातमा म त ५५ डिग्रीको घाममा जल्न पुगेछु नखोज्नु है मलाई हजारौं दुनियाँको भिडमा म त बालुवै बालुवाको मरुभुमी मा पुगी सकेछु । नखोज्नु है मलाई बिहानीको सुस्तरी पवनमा म त समुन्द्री आँधिमा बडारीन पो पुगी सकेछु नखोज्नु है मलाई वरपिपलको छहारीमा म त रुखै नभएको मरुभुमीमा पो मडारिन पुगी सकेछु । नखोज्नु है मलाई जन्मभुमिको कुना कुनामा म त गाउँ घर छाडी समुन्द्र तरी पराइ बनिसकेछु नखोज्नु है मलाई पहिलाको गाउँ घरको ठेगानामा म त अब परदेशी पो भैसकेछु, परदेशी पो भैसकेछु । महेंन्द्रनगर, नेपाल, कञ्चनपुर

‘हो म फेरीएकी छु ,फर्कीएकी छु, आफ्नै स्वभावमा, आफ्नै रुपमा । ’ खडेरीको लेपहरुले विलाएका यी ओठहरु, फेरी मन्द मुस्कुराउन थालेछन् । निरासाका बेगहरुले थुनिएका यी नयनहरु, फेरी आफनै प्रकाश छर्न थालेछन् । जर्रजर्र परेर गुट्मुटीएका यी केशहरु, फेरी बताससंग भलाकुसारी गर्न थालेछन् । थकित भई दुनियाँसंग एक्लिएका यी पाइलाहरु एकाएक स्वतन्त्रताको लागि चल्न थालेछन् । कठोर हृदयमा पनि अब प्रेमको अंकुर पलाउनु थालेछन् । यस्तै यस्तै अनेक परिवर्तनले म आफैँलाई ‘आफुँ’ महसुस गर्दैछु । ‘हो म फेरीएकी छु, फर्कीएकी छु । आफ्नै पारामा । ’