कविता: “तथस्त”
यादव कुमार पंडित ‘प्यूठान” खासै सम्पर्कमा नआउने उन्नतिले उत्तर फर्काएन कोशिस ले हेरम भन्यो प्राप्तिले समय फेरम भन्यो । दुखः लाई डाक्नैनपर्ने सुख सङ्ग करिबको चिनजान थिएन । संघर्ष लाई सघाउने गरि आउनु है भनेको उधारो लाई चुक्ता गर्ने गरि पालिदिनु भनियो । दिन–रातले हमेशा नडोर्याएका पनि होईनन् । साउतीले सुल्झाउँछ जिवन हालैको हो सम्झनु । म यता सोच्छु ऊता सोच्छु । म बाच्नको लागि साहित्यमा चलाएमान भएको छु तसर्थ, आज खामोशीमा जिवन सङ्ग केहि कुराको जवाफ माग्दैन ।
